Historische wereldkaarten

Wat is een historische wereldkaart

Historische Wereldkaarten uit onze collectie zijn gemaakt tussen 1400 en 1900 en geven weer hoe men toentertijd de wereld zag, zoals te zien is aan de vormen van de continenten, voorkeur voor Globular-projectie  en afwezigheid van getekende landgrenzen

Kleurgebruik

Alle kaarten zijn weergeven in hun originele kleuren.

Bij de meeste kaarten, uit de periode 1500-1800, zijn er geen aparte kleuren voor ieder land, maar wel voor de continenten. Uitzondering hierop is Johannes de Ram ´s kaart uit 1683.

Projecties

Afhankelijk van functie en/of smaak kiezen veel  mensen de Gall- of  Mercator projectie. Deze projecties zijn verschillende manieren om het oppervlak van een ronde planeet op een plat vlak te projecteren. Maar sinds het projecteren van het oppervlak van een rond hemellichaam op een plat vlak nooit tegelijk vorm- en oppervlaktegetrouw kan worden weergeven, is elke soort kaartprojectie anders van aard en functie.

Globular-projectie (zie kaart, uit 1684): Beide helften van de aardbol zijn op twee aparte cirkels weergeven

Winkel-Projectie (Zie kaart, uit 1528): Oppervlak van de Wereld is geprojecteerd op een ovaalvormige kaart.

Mercator projectie  (zie bijv. kaart uit 1808):  vormgetrouwe kaart, maar minder oppervlaktegetrouw. Noordelijke en Zuidelijke halfrond zijn uitgerekt in de breedte en hoogte t.o.v. gebied rond de evenaar. Maar wel de meest populaire kaartprojectie, die zelfs door Google wordt gebruikt.

Korte samenvatting historische wereldkaarten 17e en 18e eeuw

De 17e en 18e eeuw waren een tijd van grote ontdekkingen en verkenning, en dit werd weerspiegeld in de wereldkaarten die in die tijd werden gemaakt. Cartografen uit deze periode maakten gebruik van nieuwe technologieën en wetenschappelijke kennis om steeds nauwkeurigere kaarten te produceren.

Een van de belangrijkste cartografen uit deze periode was Gerardus Mercator, die in de 16e eeuw de Mercator-projectie ontwikkelde, die nog steeds veel wordt gebruikt in moderne kaarten. In de 17e eeuw maakte de Nederlandse cartograaf Willem Blaeu en zijn zoon Joan Blaeu een aantal belangrijke wereldkaarten, waaronder de Atlas Maior, die uit 11 delen bestond en meer dan 500 kaarten bevatte.

Andere belangrijke cartografen uit deze periode waren onder meer Nicolas Sanson en zijn zoon Guillaume Sanson, die kaarten maakten voor de Franse koning Lodewijk XIV, en de Duitse cartograaf Johann Baptist Homann, die bekend stond om zijn gedetailleerde kaarten van Europa en Azië.

Een van de meest beroemde wereldkaarten uit deze periode was de kaart van de Franse cartograaf Guillaume Delisle uit 1700, die bekend stond om zijn nauwkeurigheid en wetenschappelijke benadering. Deze kaart was gebaseerd op de nieuwste ontdekkingen en bevatte veel details over de geografie en de politieke grenzen van de wereld.

Over het algemeen waren de wereldkaarten uit de 17e en 18e eeuw zeer gedetailleerd en nauwkeurig, en ze waren vaak versierd met kunstzinnige elementen zoals cartouches en illustraties van dieren en planten. Deze kaarten zijn vandaag de dag nog steeds van onschatbare waarde voor historici, geografen en cartografen.